به عشق نرگس مست تو باز می نوشم
اگرچه در نظرت من چراغ خاموشم
دوباره می شوم آغاز یک سحر با تو
اگر طلوع کنی از میان آغوشم
و باز نغمه بلبل به شوق بیداری
و باز زمزمه ای که وزیده در گوشم
تمام عالم هستی فدای مستی تو
که از تصور رویت هنوز مدهوشم
خوش است حال خیالت میان بیداری
که می شود همه کابوس ها فراموشم
خدا کند که نگیری زمن نگاهت را
به حق پرچم عشقی که مانده بر دوشم
فراموشم مکن هرگز !
شدم سنگ صبور تو در این شب های زندانت
تَرَک خوردم شکستم تا ببینم باز خندانت
معمای دقیق و سختِ بودن » را که حل کردم
شدم تندیس تعبیری ز رویای پریشانت
تو را می دیدم و هر آن ، فزون می یافت تردیدم
مرا می دیدی و هر دم جوان می گشت ایمانت
چه می پرسی حضورم را ؟ غریبی می کنی بامن؟
که من از روز اول با تو بودم نیمی از جانت
چه حد دارد فداکاری؟ که جسمم را فدا کردم
که جوشد باز عشقی پاک در اعضا و شریانت
فراموشم مکن هرگز ! تو ای همزاد انسان ها !
تو ای عشق عزیز من ! که جانم باد قربانت!
****************
حُرمت هر ماه محرم تویی.
وقتی که ایام محرَم میشه
سینه حسینیه ی ماتم میشه
لبا دوباره نوحه خونش میشن
نوحه خونِ پیر و جوونش میشن
رو گونه های مرد و زن نشسته
ای اشکِ دسته دسته
دلی که با دیده موافق میشه
بالاخره یه روزی عاشق میشه
توی دلش میفته شور و غوغا
به اشتیاق دیدن کربلا
اسیر عشقش می کنن بی خبر
هدیه میدن بهش دوتا چشم تر
تا که حسینی بشه و گل کنه
مثل حسین خارو تحمل کنه
همون که خون بهای خونش خداست
میون بین الحرمینش صفاست
شیش گوشه ای که جلوگاه عرشه
تو حرمش بال فرشته فرشه
اشک چشای زائراش زَم زمه
اِنس و مَلَک بهر طوافش کَمه
سیا پوشش آسمون و زمینه
کعبه ی شیش گوشه که میگن اینه
رو درگهش جای لب فرشته است
ثواب حج زائراش نوشته است
به عشق عباس و علی اکبر
بشون میدن عنایت مکرر
هر کی حسینی بشه و گل کنه
خار جفا ها رو تحمل کنه
اشک حسین چشمه ی آبش میشه
درمون احوال خرابش میشه
تو امتحان بازم مجالش میدن
با اشک و ناله شور و حالش میدن
ای دل عاشقا به قربون تو!
دل به فدای قلب محزون تو!
خون خدا و عشق آدم تویی
حرمت هر ماه محرم تویی
راه نجات اهل دنیا شدی
برای هر بلا مهیا شدی
خدا کنه تو آرزومون باشی
پیش خدا تو آبرومون باشی
وگرنه کار دلمون مشکله
بدون تو پای همه در گِله
اگر چه ما پیش شما اسیریم
خدا کنه با عشقتون بمیریم
یا حسین.
***
زندگی یعنی شکفتن گل شدن
هرکسی تعبیر رؤیای خود است
زندگی حل معمای خود است
زندگی تکرار این اندیشه هاست
پایداری بر اصول ریشه هاست
زندگی یعنی توانِ گل شدن
سال ها در امتحانِ گل شدن
زندگی یعنی پر از خارِ خطر
روزها از غنچه تا گل در سفر
زندگی یعنی همه احساسِ خاک
ریشه در اندیشه های تابناک
با دلِ دلداده ای همدم شدن
تا سحر هم صحبت شبنم شدن
زندگی یعنی پر از گلبرگ نور
پاک همچون مصحف صد برگ نور
زندگی یعنی غنا در بیش و کم
نقش یک لبخند بر لب های غم
زندگی یعنی تمنای بهار
همنوای بلبل چشم انتظار
زندگی یعنی شکفتن گل شدن
لایق معشوقی بلبل شدن
زندگی یعنی گلی در دست عشق
کودکی در کوچه ی بن بست عشق
عاقبت خاک ره دلبر شدن
یک سحر در راه او پرپر شدن.
هر که این تصویر را گم می کند
زندگی را چون تجسم می کند؟
***
درباره این سایت